ÖFKE GELİR YÜREĞİME

Öfke gelir yüreğime an be an,
Ne doğru ki,dünyamızda yaşanan,
vazgeçmişiz güzellikten,sevdadan,
Sokaklarda kan ve barut yoğrulur.

Nasıl göz kırpmadan kıyarız cana?
Bir lokma,bir hırka az mı insana?
Neden kaygımız var barıştan yana?
Kim kime güvenir,kime doğrulur?

Hani bir tek gülüş ömre bedeldi?
Samimiyet gitti,husumet geldi,
Mazlumun feryadı arşa yükseldi;
Bu insanlar niçin böyle sağ'rolur?

Meylettik paraya,mevkiye,üne,
Sadece hırs ile başladık güne,
Hak dolmazsa evlatların göğsüne;
Anaların böyle yanık bağr'olur.

Yüreklerde her dem açsın gülümüz,
Silah değil,kalem tutsun elimiz,
Yunus'ların yolu olsun yolumuz;
Başka yollar sapkın olur,eğr'olur.

Atamız bıraktı bu cennet yurdu,
Analar bizleri insan doğurdu,
Sakın birbirinin olmayın kurdu;
O zaman herkesin şansı,uğr'olur.

Sevgiye,dostluğa,barışa varım
Zulme ve savaşa öfke kusarım,
Bayraktar der;son sözüm bu,umarım,
Haykırışım insanlara çağr'olur.

03.04.2007-BURSA