ASIRLIK ÇINAR
Pâre pâre bir gövdem,heybetli dallarım var,
Rüzgâr temennâ çakar,bin bir çeşit kuş konar,
Huzur bulur gölgemde büyük küçük insanlar,
Onlar fâni misafir, ben köklü bir çınarım;
Anne sevgisi ile kollarımı açarım.
Sel ne götürür benden,rüzgâr benden ne alır?
Ne kökümü taş keser, ne de boyum kısalır,
Zaman ve mekân varken gövdem ebedi kalır,
Yeter ki, yaşamamı Yüce Mevla'm dilesin;
"Ol" demişti bir kere, "öl" diye emretmesin.
Çok şeyleri duydum ya,kimseye sır vermedim,
Sevdâlı dudaklardan çok türküler dinledim,
İnsanlar kavrulurken inim inim inledim,
Bu kahrı,bu çileyi sen olsan çeker misin?
Asırlarca susarak yerinde bekler misin?
Bir kez olsun dinleyip,n'olur beni anlasan,
Tipiye, kasıngaya aslâ etmedim isyan,
Tek korkum "ateş" benim;yakma beni ey insan,
Cehennemi,dünyada ben yanarken görürsün;
Ben yaşarsam yaşarsın,ben ölürsem ölürsün.
Yorumlar - Yorum Yaz