ATEŞLE İBRAHİM YAKILMAZ

İnsanoğlu ne yapsa da boşuna,

Asla göğe direk dikilmez imiş.

Çok yaşayıp gitsen de yüz yaşına;

Bu dünyaya çivi çakılmaz imiş.

Dünyanın cilvesi, nazı bir başka,

Kıştan sonra bahar, yazı bir başka,

Acıyla karışık hazzı bir başka;

Aşkın çilesinden bıkılmaz imiş.

Asırlardır zaman hep böyle akar,

Mazlumun yoluna zalimler çıkar,

Güllük güneşlikken,yağar birden kar;

Muhannetle yola çıkılmaz imiş.

Sana yeter bir yudum su, bir lokma,

Sen nefsinden başka bir şeyden korkma,

Kuru gürültüye papuç bırakma;

Bir rüzgârla dağlar yıkılmaz imiş.

Çaresiz bırakmaz Mevla'm kulunu,

Ne olur, terketme O'nun yolunu,

Dağ gibi yığsa da Nemrud odunu;

Ateşle İbrahim yakılmaz imiş.