BABAMI ÖZLEDİM

Bir babamı özledim , çocukluğumu bir de,

Her cümlemin öznesi bir babam vardı benim.

Yıllardır hep sorarım o güzel günler nerde ?

Elleri öpülesi bir babam vardı benim.

Siyah gözlük altında gözleri masmaviydi,

Sermayesi kafası , kalemi ve eliydi,

Mesaisi okulu , tatil yeri eviydi,

Hiç bitmezdi çilesi, bir babam vardı benim.

Bir memur maaşıyla beş çocuğu büyüttü,

Gölgesi üstümüzde salkım salkım söğüttü,

Söylediği , yaptığı hepimize öğüttü ;

Dürüstlük abidesi bir babam vardı benim.

Köyün hem öğretmeni, muhtarı, sıhhiyesi,

Onun elinden çıkar köylünün dilekçesi,

Şair, ressam, marangoz; çok geniş yelpazesi,

Kucaklayan herkesi, bir babam vardı benim.

Doksanbeşte Ceyhan'da, o senin son kışındı,

Sıcağı çok severdin , kemiklerin ısındı,

Son nefes İstanbul'da, tam altmışbeş yaşındı;

Artık gelmiyor sesi, bir babam vardı benim.

Söndürülmeyen bir kor için için yanarmış,

Ufak bir esintiyle dünyaları yakarmış,

Ayrılığı kor gibi yüreğimde hep varmış;

On dokuz yıl öncesi bir babam vardı benim.

Hasretim hiç bitmedi , arttı bu güne kadar,

Çok güzel bir insandın sen Mustafa Bayraktar,

Hem güzel , hem özeldir senin gibi babalar;

İncilerin incisi bir babam vardı benim.

10/01/2014 - Bursa