M A N O L Y A

Her çiçeği kokladım, manolya koklamadım,
Oysa ben , her anımda "manolya" yı özlerim,
Geç  geldi  şairliğim , ben  onu  saklamadım,
O   içime   gizlidir  ,   ona   açık   ellerim;
Her çiçeği kokladım , manolya koklamadım.

Asude geçen bir yaz, tertemiz çocukluğum,
O zaman da  -çocukça-  yazıyordum  şiirler,
Yazdığım her mısrada benliğimi bulduğum;
Gördüğüm her güzele bağlandığım devirler,
Asude geçen bir yaz, tertemiz çocukluğum.

Vahşi   ormanı   bile   kuş   sesleri   çınlatır,
Su yanmaya başlarsa suyla söndürülür mü?
Yalnızlık ,  yalnız  geçen  mazimi  hatırlatır,
Beyhude geçen zaman geri döndürülür mü?
Vahşi   ormanı   bile   kuş   sesleri   çınlatır.

Vücudum "geç kaldın" der; ruhum "daha çok erken",
Dünya   doyurmaz   beni ,   ben   hep  sevgiye  açım,
"Keşke"ler   dizi   dizi ,    gençlik   elden   giderken,
Yirmi   altı    yaşımda   - erken -    ağaran    saçım,
Vücudum "geç kaldın" der; ruhum "daha çok erken".

Aklar düştü saçıma, yoksa bu bir hazan mı?
Sona doğru  giderken , boş  yere  çırpınışım,
Hayat neden çok kısa; ölüm bir sonsuz an mı?
Uzun  bir  rüya  gördüm...  Ve  işte  uyanışım;
Aklar düştü saçıma ,  yoksa bu bir hazan mı?

----------------------------------------------------------

Ve işte ,  sessizlikten  sonra kopan  fırtına,
Yazmayıp sakladığım sırlarım, perde perde,
Bu kadar yük  çok  gelir  bir insan hayatına,
Çığlığımı ,   bir  şeyler  önledi  her  seferde;
Ve işte ,  sessizlikten  sonra  kopan  fırtına.

Evet ,  haykırıyorum  ben  artık avaz avaz,
Belki de , hiç kimsenin bilmediği bir dilden,
Ve artık, benim için ne bahar var, ne de yaz,
Daha gür ve kararlı , şakıyan bir bülbülden;
Evet  haykırıyorum  ben  artık ,  avaz  avaz.

------------------------------------------------------------

Zavallı , dertli bülbül; gül elden gitti bülbül,
Billur   gibi   sesini   onbir  ay   dinler  dünya.
Bilirim ,  istemezsin  gülden  başka bir  ödül;
Benim çiçeğim beyaz, baygın kokan manolya,
Zavallı ,  dertli bülbül ; gül elden gitti bülbül.

Ey duygusuz insanlar; size sesleniyorum!
Siz hiç görmediniz mi mermerlerde su izi?
Yalnızlık   savaşında  herkesi  yeniyorum;
Ağları    parçalayıp    kurtarın    kendinizi;
Ey duygusuz insanlar, size sesleniyorum!..

Kim  güçlü  pençesiyle  yok  edecek bu ağı?
İstemem lale,nergis,mor menekşe,sümbülü,
Denizi   kurutunuz  ,    ürkütmeden   balığı,
İstemem beyaz zambak,papatya ve ak gülü,
Kim  güçlü  pençesiyle  yok  edecek  bu ağı?

İsterim ben manolya ve de alabalıklar,
Hâlâ   bu  iki  şeyi  bana  getirmezsiniz,
Et  ve  kemik  yığını  kuru  kalabalıklar,
Her şeyi bilseniz de , içimi bilmezsiniz;
İsterim ben manolya ve de alabalıklar.

-----------------------------------------------------------

Bedenim mağrur bir dağ; ruhum çılgın bir deniz,
Med   -   cezir     olayını    içimde    yaşıyorum...
Bir  bedende   iki   can  ne  kadar  zor  bilseniz,
Bu    ızdıraba    nasıl    dayandım  ,   şaşıyorum,
Bedenim mağrur bir dağ; ruhum çılgın bir deniz.

Anlamak - anlaşılmak, anlatmak-anlatılmak,
Hangi  yandan  baksanız  amansız  bir anafor,
Birden ,  küheylan  gibi  bu  girdaba  atılmak;
Korkmaz bir yürek ister, hem zorunlu hem de zor,
Anlamak , anlaşılmak , anlatmak , anlatılmak...

Yıldız   süsü   gecenin ;  gece   sabaha   gebe,
Bilmem ki, dört mevsimde açar mı manolyalar?
Büyüdük  ,   fakat   hâlâ   oynuyoruz    körebe,
Göstermez     karanlığın     esrarını     aynalar;
Yıldız  süsü  gecenin  ;   gece   sabaha   gebe.

Ruhumu  yalnızlığa  kim  oldu  sürükleyen?
Beynimi    lime    lime   edeni   bir    bileyim;
Bedenim mi, ruhum mu düşmanına baş eğen?
Ne olur  ,   gösteriniz...  yeryüzünden sileyim!..
Ruhumu  yalnızlığa   kim   oldu   sürükleyen?

Arkadaşım, sırdaşım, kardeşim dediklerim;
Ne   olur  ,   yalvarırım   ,   üzerine   gidiniz ,
Dar günümün dostları; sizden vefa beklerim ,
Bana hep lazımsınız ;  lazım  bana  sevginiz,
Arkadaşım , sırdaşım , kardeşim dediklerim..

Kaldırımlar   binlerce   ayak   ile   ezilir,
Yuva yapar toprağın dibine köstebekler,
Beni , kalabalıkta  yalnız  kalanlar  bilir;
Onlar ki  sabahları  sabırsızlıkla  bekler ;
Kaldırımlar   ,   binlerce   ayak ile   ezilir.

Tut ki, her şeyim tamam; param ve dostluklarım,
Yeter mi  bunlar bana ,  şimdi ben mutlu muyum?
Kavrulur       bedenine       elimi       vurduklarım,
Ben  "Izdırap Çölü"nün   vazgeçilmez  kumuyum,
Tut ki, her şeyim tamam, param ve dostluklarım...

Artık dönüşü yoktur yalnızlık yolcusunun,
Geçen  nafile  zaman  " eyvah "  ile  anılır,
Ölüm, sonu demektir insanın uykusunun;
Bu rüya, hiç bir zaman bitmeyecek sanılır,
Artık dönüşü yoktur yalnızlık yolcusunun.

Ruhumu  yalnızlığa  kim  oldu  sürükleyen?
Ey suçlu, ayağa kalk!... Suçlarını bir bir say,
Kalbimin  celladını  kalmasın  hiç bilmeyen,
Bu kadar gün, dakika, saat, hafta, yıl ve ay;
Ruhumu  yalnızlığa  kim  oldu  sürükleyen?