HASAN

Kardeşim, mâdem ki sordun halimi,

Dilim gerçekleri sunar be Hasan.

Beni benden dinle, duy ahvalimi ;

Bedenim koca bir çınar be Hasan,

Yüreğim çağlayan pınar be Hasan.

Yirmi yıl genç olsam ve zaman dursa,

Babama sarılsam, hatırım sorsa,

Vuslat mümkün değil ölüm olursa,

Gidenler ne zaman döner be Hasan?

Dönmez ya, acısı diner be Hasan.

Derler; ana gibi yâr yok insana,

Anasız, mutlu bir yer yok insana,

Ölümden yakıcı kor yok insana,

Onun da ateşi söner be Hasan,

Gün gelir yüreğin donar be Hasan.

Kalanlar saçını başını yolar,

Gidenin yeri boş kalmaz ki,dolar,

Her yara sarılır, her çiçek solar,

Ne olur üzülme, boş ver be Hasan,

Bu devran hep böyle döner be Hasan.

Bir güzeli ölesiye seversin,

“Onsuz yaşamaya hakkım yok” dersin,

Bir çift güzel göze ömür verirsin,

Kirpiği ok gibi deler be Hasan,

Seni bir çırpıda eler be Hasan.

Kardeşim, gurbette mesut değilim,

Gözümde tütüyor Erzurum ilim,

Bülbül ü şeydâya döner de dilim,

Bir hasret türküsü söyler be Hasan,

Her gece uykumu böler be Hasan.

Kalemim kılıçtan keskin bu gece,

Dilimden dökülür çok acı hece,

Mâzi geçti gitti, âti bilmece,

Hayat insanları sınar be Hasan,

Hâl bilmezler beni kınar be Hasan.