VAZGEÇTİM 2


Bir  tiyatro  sahnesiymiş  yaşamak ;
Perdeler kapandı rolden vazgeçtim.
Arı    kovanına   sokunca    çomak;
Arılar  saldırdı ,  baldan vazgeçtim.

Doğduğumda    feryat    figan    ağladım,
Ancak  ,  daha   sonra   gönül bağladım,
Dünya   bir   "hiç"   imiş  ,  artık  anladım;
Makamdan,şöhretten,maldan vazgeçtim.

Gökte uçan göçmen kuşlar misali,
Yıllar    yılı    hep    aradım    visali,
Ayrılık    rüzgarı     esti     eseli;
Ağaçta kurumuş daldan vazgeçtim.

Bu  ayrılık  beter  imiş  ölümden,
Ayrı kalamazdım nazlı gülümden,
Bir an bile düşürmezdim dilimden;
Vuslatı unuttum, yıldan vazgeçtim.

Herkes unut dedi; ben gelir dedim,
Ümit  ettim , hep  sabırla  bekledim,
Hasbahçede  gülü  sevmek  istedim;
Dikene dokundum, gülden vazgeçtim.

Mecnun olup, hep anıldım dillerde,
Leyla  için  yandım  kızgın  çöllerde,
Yanıp kavruldum da; estim küllerde,
Ilgıt  ılgıt  esen  yelden  vazgeçtim.

Yağmur vurdu, ekin kaldı harmanda,
Yar  katlime  karar  verdi  fermanda,
Gündüzüm  geceye  döndü bir anda;
Yönümü kaybettim, yoldan vazgeçtim.

24. 05. 2014