Bir  babamı  özledim ; çocukluğumu  bir  de,
Her cümlemin öznesi bir babam vardı benim.
Yıllardır hep sorarım ; o güzel günler nerde ?
Elleri   öpülesi   bir   babam   vardı   benim.

Siyah gözlük altında gözleri masmaviydi,
Sermayesi   kafası ,  kalemi   ve   eliydi,
Mesaisi    okulu   ,  tatil    yeri   eviydi,
Hiç bitmezdi çilesi, bir babam vardı benim.

Bir memur maaşıyla beş çocuğu büyüttü,
Gölgesi üstümüzde salkım salkım söğüttü,
Söylediği  ,   yaptığı   hepimize   öğüttü ;
Dürüstlük abidesi bir babam vardı benim.

Köyün hem öğretmeni, muhtarı, sıhhiyesi,
Onun  elinden  çıkar  köylünün   dilekçesi,
Şair, ressam, marangoz; çok geniş yelpazesi,
Kucaklayan herkesi, bir babam  vardı benim. 

Doksanbeşte Ceyhan'da, o senin son kışındı,
Sıcağı   çok   severdin  ,   kemiklerin   ısındı,
Son nefes İstanbul'da, tam altmışbeş yaşındı;
Artık gelmiyor sesi,  bir  babam  vardı  benim.

Söndürülmeyen bir kor için için yanarmış,
Ufak   bir   esintiyle   dünyaları   yakarmış,
Ayrılığı  kor  gibi , yüreğimde  hep  varmış;
On dokuz yıl öncesi; bir babam vardı benim.

Hasretim  hiç  bitmedi ,  arttı  bu  güne kadar,
Çok güzel bir insandın,sen Mustafa Bayraktar,
Hem  güzel ,  hem  özeldir  senin gibi babalar;
İncilerin   incisi  ,   bir   babam   vardı   benim.

10/01/2014 - Bursa