SANKİ

Grinin hüznüyle zonkluyor beynim,

Beyazı siyaha katmışlar sanki.

Ne gözlerim görür, ne de ben benim,

Âlem-i berzâha atmışlar sanki.

Ne yazlar yemyeşil, ne beyaz kışlar,

Daha bir sarp olmuş zorlu yokuşlar,

Semâda süzülen o göçmen kuşlar,

Uzak diyarlara gitmişler sanki.

Güneş kızıl değil, ay parlak değil,

Dünya köşö köşe, yuvarlak değil,

Çiçekler kokusuz, su berrak değil,

Çamur deryasına batmışlar sanki.

Kahkahalar dönmüş sanki ağıda,

Yıkılmış yiğidin sen otağı da,

Kalemler yazmıyor beyaz kâğıda,

Mürekkepler bir bir bitmişler sanki.

Nedendir,figanı kesmiş bülbüller?

Tomurcuk olmuş da açmıyor güller,

Câü olup cânanı seven gönüller,

Bir kış uykusuna yatmışlar sanki.

Bulutlar bir katran yağmuru döktü,

Rüzgâr çınarları yerinden söktü,

Karabasanlar mı üstüme çöktü?

Beni cehenneme itmişler sanki.

Yüreğim buz kesti yandığım yerde,

Sevgilinin sıcak gülüşü nerde?

Köle pazarına götürmüşler de;

Ruhumu bir pula satmışlar sanki.